* قرآن کریم.
** نهج البلاغه.
اسلامی، علی. (1388). سیر سنام معرفت قرآن. فصلنامه اسرا. شماره 1، صص 105-128.
ایازی، سیدمحمدعلی. (۱۳۷۳). المفسرون حیاتهم و منهجهم. تهران: مؤسسه چاپ و نشر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
تهرانی، آقابزرگ. (1403ق). الذریعة الی تصانیف الشیعه (ج3، 4، 15). بیروت: دارالاضواء.
جرداق، جورج. (1390ق). الامام علی صوت العدالة الانسانیة (ج1). بیروت: دار مکتبة
الحیاة.
جوادی آملی، عبدالله. (1378). تفسیر تسنیم (ج1). قم: اسراء.
الحسینی الخطیب، السید عبدالزهراء. (1409ق). مصادر نهج البلاغة وأسانیده (ج1). بیروت: دار الزهراء.
خمینی، روح الله. (1363ق). کشف الاسرار. قم: بی‌نا.
رشاد، علی‌اکبر. (1380). دانشنامه امام علی (ج12). تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
عروسی حویزی، عبدعلی. (1383ق). نور الثقلین (ج1). قم: مطبعه العلمیه.
عمید زنجانی، عباسعلی. (1373). مبانی و روش‌های تفسیر قرآن. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
قمی، عباس. (1388). مفاتیح الجنان (مترجم: حسین انصاریان). قم: دار العرفان.
قندوزی، سلیمان بن ابراهیم. (1416ق). ینابیع الموده (ج1، 2، به کوشش: علی جمال اشرف). تهران: نشر اسوه.
مجلسی، محمدباقر. (1403ق). بِحارُالاَنوار الجامِعَةُ لِدُرَرِ أخبارِ الأئمةِ الأطهار (ج1). بیروت: دار احیاء التراث العربی.
مصطفوی، سیدجواد. (1386). رابطه نهج‌البلاغه و قرآن. قم: بنیاد نهج‌البلاغه.
مکارم شیرازی، ناصر. (1375). پیام امام شرح تازه و جامعی بر نهج‌البلاغه (ج1). تهران: دارالکتب الاسلامیه.
)