روش‌شناسی تفسیر القرآن العظیم و تفسیر بیان السعادة و مقایسه آن دو با هم

* قرآن کریم.

1. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن. (1376). الذریعة الی تصانیف الشیعة (ج2 و3). تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
2. برقی، احمد بن محمد بن خالد. (1371). المحاسن‏ (ج2، مصحح: جلال‌الدین محدث، چاپ دوم). قم: دار الکتب الإسلامیة.
3. تابنده، سلطان حسین. (1383). نابغه علم و عرفان در قرن چهاردهم. شرح حال مرحوم حاج ملامحمد گنابادی. تهران: نشر حقیقت.
4. تستری، ابومحمدسهل. (1423ق). تفسیر التستری (محقق و مصحح: محمد باسل عیون السود). بیروت: دارالکتب العلمیة.
5. جامی، عبدالرحمن. (1370). نقد النصوص (ج2). تهران: موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
6. خرمشاهی، بهاءالدین. (1382). قرآن‌پژوهی (ج2). تهران: مرکز نشر فرهنگی مشرق.
7. ذهبی، محمدحسین. (بی‌تا). التفسیر و المفسرون (ج2). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
8. رجبی، محمود. (۱۳۸۳). روش‌شناسی تفسیر قرآن. قم: پژوهشکده حوزه و دانشگاه.
9. شاهرودی، عبدالوهاب. (۱۳۷۱). ارغنون آسمانی (جستاری در قرآن عرفان و تفاسیر عرفانی) رشت: مبین.
10. طباطبایی، سیدمحمدحسین. (۱۳۹۳ق). المیزان فی تفسیر القرآن (ج3). بیروت: موسسه الاعلمی‌للمطبوعات.
11. فیض کاشانی، محمدمحسن. (بی‌تا). تفسیر الصافی (ج1). بیروت: موسسه اعلمی.
12. کمپانی زارع، مهدی. (1390). گنابادی و تفسیر بیان السعادة. تهران: خانه کتاب.
13. گنابادی، سلطان محمد. (1372). تفسیر بیان السعادة فی مقامات العبادة (ج1، 2و3، مترجمان: رضا خانى و حشمت‌الله ریاضى). تهران: مرکز چاپ و انتشارات دانشگاه پیام‏نور‏.
14. مجلسی، محمدباقر. (۱۴۰۳ق). بحار الانوار (ج2، 36 و 69). بیروت: موسسه الوفاء.
15. معرفت، محمدهادی. (1427ق). تفسیر و مفسران (ج1 و 2). قم: نشر تمهید.
16. موسوی خمینی، روح‌الله. (۱۳۷۲). آداب الصلاة. تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی&.