تحلیل انتقادی تفسیر علمی آیات مربوط به چگونگی آفرینش جهان از نظر مفسران

* قرآن کریم.
1. آل‌محمد، سیدتقی؛ نهله غروی نایینی، سیدتقی؛ آل‌محمد، محسن؛ فریادرس مهدی، کامران. (۱۳۹۸). رهیافت زبان‌شناسانه در تحلیل معنای هفت آسمان. مطالعات قرآن و حدیث، 12(2)، صص227-238.
2. آلوسى سیدمحمود. (1415ق). روح المعانى فى تفسیر القرآن العظیم (ج14). بیروت: دارالکتب العلمیه. 
3. ابن‌سینا، حسین بن عبدالله. (بی‌تا). رسائل ابن‌سینا. قم: نشر بیدار.
4. ابن‌قتیبه، عبدالله بن مسلم. (بی‌تا). غریب القرآن بن القتیبه. [بی‌جا]: [بی‌نا].
5. بلخى، مقاتل بن سلیمان. (1423ق). تفسیر مقاتل بن سلیمان (ج4، محقق: عبدالله محمود شحاته). بیروت: دار إحیاء التراث.
6. بوکاى، موریس. (1393). مقایسه‌ای میان تورات انجیل قرآن و علم، ادیان آسمانی و علوم (مترجم: ذبیح دبیر). تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
7. بیضاوى، عبدالله بن عمر. (1418ق). أنوار التنزیل و أسرار التأویل (ج3 و 5، محقق: محمد عبدالرحمن المرعشل). بیروت: دار احیاء التراث العربى.
8. الجابى، سلیم. (1992م). النظریة القرآنیة الکونیة حول خلق العالم. دمشق: سلیم الجابی. 
9. جعفری، یعقوب. (بی‎تا). کوثر، [بی‌جا]: [بی‌نا].
10. حجازی، سیدعلی‌رضا. (1389). تصویر هفت آسمان در قرآن و تمام نهج‌البلاغه. پژوهش‌های نهج‌البلاغه، 27 و 28، صص27-61).
11. دیکسون، رابرت. تی. (1382). نجوم دینامیکی (مترجم: احمد خواجه نصیر طوسی). تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
12. فخر رازی، ابوعبدالله محمد بن عمر. (1420ق). تفسیر کبیر (مفاتیح الغیب) (ج2). بیروت: دارالکتب العلمیة.
13. ریگدن، جان. (1381). دانشنامه فیزیک. تهران: دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه.
14. زرکشی، بدرالدین محمد بن عبد اللّه. (1410ق). البرهان فی علوم القرآن (ج2). بیروت: 
دار المعرفة.
15. زمخشری، محمود بن عمر. (1407ق). الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل (ج4). بیروت: دارالکتاب العربی.
16. سید قطب. (1412ق). فی ظلال القرآن (ج6). بیروت: دار احیاء التراث العربی.
17. سیوطی، جلال الدین. (1421ق). الإتقان فی علوم القرآن (ج2). بیروت: دارالکتاب العربى.
18. شهرستانی، سیدهبة الدین. (1387). اسلام و هیئت. قم: انتشارات اسلامی.
19. صادقى تهرانى، محمد. (1365). الفرقان فى تفسیر القرآن بالقرآن (ج27). قم: انتشارات فرهنگ اسلامى.
20. طالقانى، سیدمحمود. (1362). پرتوی از قرآن (ج1). تهران: شرکت سهامى انتشار.
21. طباطبایی، سیدمحمدحسین. (1417ق). المیزان فی تفسیر القرآن (ج14، 17 و 18). قم: جامعة المدرسین فی الحوزة العلمیة قم المقدسه.
22. طبرسی، ابوعلی الفضل بن الحسن. (1372). تفسیر مجمع البیان فی تفسیر القرآن (ج9). تهران: انتشارات ناصرخسرو.
23. طنطاوی جوهری. (1350). الجواهر فی تفسیر القرآن الکریم (ج1، 9، 10، 18، 23 و 25). قاهره: مصطفى البابی الحلبی. 
24. طوسی، ابی جعفر محمد بن الحسن. (1376ق). التبیان فی تفسیر القرآن (ج9). نجف: المطبعة العلمیة.
25. غزالی، محمد بن محمد. (1412ق). احیاء علوم الدین (ج3). بیروت: دارالکتب العلمیه.
26. فیومی‏، سعید الصلاح. (1425ق). الإعجاز العلمی فی القرآن الکریم مع الله فی السماء. قاهره: مکتبة القدسى.
27. قاسمی، محمد جمال الدین. (1418ق). محاسن التأویل (ج16). بیروت: دارالکتب العلمیه.
28. مجلسی، محمدباقر. (1403ق). بحارالانوار (ج55). بیروت: دار إحیاء التراث العربی‏.
29. معرفت، محمدهادی. (1378). التمهید فی علوم القرآن (ج6). قم: مرکز مدیریت حوزه علمیه قم.
30. مکارم شیرازی، ناصر. (1364). تفسیر نمونه (ج20 و 22). تهران: دارالکتب الاسلامیة.
31. مکارم شیرازی، ناصر. (1374). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب الاسلامیة.
32. نوفل، عبدالرزاق. (1393ق). القرآن و العلم الحدیث. بیروت: دارالکتاب العربی.
33. نیازمند شیرازی، یدالله. (1335). اعجاز قرآن از نظر علوم امروزی. تهران: شرکت چاپ میهن.
34. هاوکینگ، استیون؛ ویلیام، استفن. (1369). تاریخچه زمان از انفجار بزرگ تا سیاه‌چال‌ها (مترجمان: حبیب‌الله دادفرما و زهره دادفرما). تهران: انتشارات کیهان.
35. هوگان، کریگ. (1383). انفجار بزرگ (مترجم: علی فعال پارسا)، مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی.
36. هویل، فرد. (1339). مرزهای نجوم (مترجم: رضا اقصی). تهران: امیرکبیر.