ابن ابی جمهور، محمد بن زین‌الدین. (1405ق). عوالی اللئالی العزیزیه فی احادیث الدینیه (ج1). قم: دارسید الشهداء.
ابن درید، محمد بن حسن. (1998م). جمهرة اللغة (ج1، 2، 3، 12). بیروت: دارالعلم للملایین.
ابن عاشور، محمد طاهر. (بی‌تا). التحریر و التنویر (ج3، 12، 14، 28، 30). بیروت: موسسه تاریخ.
ابن عربی، محمد بن عبدالله بن ابوبکر. (بی‌تا). احکام القرآن (ج2). بی‌جا: بی‌نا.
ابن عطیه الاندلسی، عبدالحق بن غالب. (1422ق). المحرر الوجیز فى تفسیر الکتاب العزیز (محقق: عبدالسلام عبدالشافى محمد، ج3). بیروت: دارالکتب العلمیه.
ابن‌سیده، علی بن اسماعیل؛ هنداوی، عبدالحمید. (1421ق). المحکم و المحیط الأعظم. بیروت: دارالکتب العلمیة.
ابن‌فارس، احمد. (1399ق). معجم مقائیس اللغة (ج2، 3، 4، 5، 14). بیروت: دارالفکر.
ابن‌منظور، محمد بن مکرم. (1414ق). لسان العرب (ج2، 13). بیروت: دار الفکر للطباعة و النشر و التوزیع.
ازهری، محمد بن احمد. (1421ق). تهذیب اللغة (ج3، 9، 13). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
آزادی، پرویز. (1384). مؤلفه‌های معنایی حق در قرآن کریم (پایان نامه). تهران: دانشگاه امام صادق.
آلوسی، سیدمحمود. (1417ق). روح المعانی (مصحح: محمدحسین عرب، ج28). بیروت: دارالفکر.
بحرانی، سید‌هاشم. (1416ق). البرهان فی تفسیر القرآن. تهران: بنیاد بعثت.
پاکتچی احمد؛ شیرزاد، محمدحسن. (1389) بازتفسیر واژگان «فقر/ غنا» در قرآن کریم با تکیه بر زمینههای انسانشناختی ساخت مفهوم. مطالعات قرآنی و فرهنگ اسلامی. شماره 9، صص25-48.
پالمر فرانک. (1366). نگاهی تازه به معنی شناسی (مترجم: کوروش صفوی). تهران: نشر مرکز.
ثعالبی، عبدالرحمن بن محمد. (1416ق). الجواهر الحسان (محقق: ابو محمد غماری). بیروت: دارالکتب العلمیه.
ثعلبى نیشابوری، ابواسحاق احمدبن‌ابراهیم. (1422ق). الکشف و البیان عن تفسیر القرآن (ج2، 7). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
جوهرى، اسماعیل بن حماد. (1376ق). الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة (ج2، 4). بیروت: دار العلم للملایین.
حرانی، حسین علی. (1404ق). تحف العقول. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
حسینی جرجانی، سیدامیرابوالفتوح. (1404ق). آیات الأحکام (ج1). تهران: انتشارات نوید.
حسینی شاه عبدالعظیمی، حسین. (1364). تفسیر اثنی عشری (ج10). تهران: میقات.
حقی بروسوی، اسماعیل. (1421ق). روح البیان (مصحح: احمد عبید، ج1). بیروت: داراحیاء التراث العربی.
حلّی، نجم‌الدین. (1407ق). المعتبر فی شرح المختصر (ج1). قم: مؤسسه سید الشهداء ×.
دامغانی، حسین بن محمد. (1398). وجوه و نظایر. تهران: ایلاف.
رازی، ابوالحسن احمد. (1414ق). مجمل اللغة(محقق: شهاب‌الدین ابو عمر). بیروت: دارالفکر.
راغب اصفهانی، حسین. (1412ق). المفردات فی غریب القرآن. بیروت: دارالعلم.
رودگر، محمدجواد. (1384). فقر وجودی انسان در قرآن با رویکردی فلسفی- عرفانی. مجله فلسفه و دین، شماره3. صص139-159.
زمخشرى، محمود بن عمر. (1407ق). الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل و عیون الأقاویل فى وجوه التأویل (ج1، 2). بیروت: دار الکتاب العربی.
زمخشرى، محمود بن عمر. (1979م). أساس البلاغة. بیروت: دار صادر.
سجستانی، ابوبکر. (1416ق). غریب القرآن. (محقق: محمد ادیب). قاهره: دارالقتیبه.
شعیری، تاج‌الدین. (1363). جامع الأخبار. قم: انتشارات رضی.
شیبانی، اسحاق بن مرار. (1974م). کتاب الجیم. قاهره: الهیئة العامة لشؤون المطابع الأمیریة.
صاحب، اسماعیل بن عباد. (1414ق). المحیط فى اللغة (ج2). بیروت: عالم الکتب.
صادق‌زاده طباطبایی، سیدمحمود. (1393). «بسته فقرزدایی با نگاه ویژه به آموزه‌های رضوی». نخستین همایش مدیریت اسلامی در فرهنگ رضوی.
صافى، محمود. (1418ق). الجدول فی إعراب القرآن و صرفه و بیانه مع فوائد نحویة هامة (ج30). دمشق: دارالرشید.
صفوی، کوروش. (1397). درآمدی بر معناشناسی. تهران: سوره‌ی مهر.
طباطبایی، سیدمحمدحسین. (1417ق)، المیزان فی تفسیر القرآن (ج1، 13). قم: دفتر انتشارات اسلامی.
طبرسى، فضل بن حسن. (1372). مجمع البیان فی تفسیر القرآن (ج5، 10). تهران: ناصر خسرو.
طبری کیاهراسی، ابوالحسن على بن محمد. (1405ق). احکام القرآن، بیروت: دارالکتب العلمیة.
طبری، محمد بن جریر. (1412ق). جامع البیان فی تفسیر (ج1). بیروت: دارالمعرفة.
طریحی، فخرالدین. (1406ق). تفسیر غریب القرآن (محقق: محمدکاظم طریحی). بیروت: دارالاضواء.
طوسی، محمد بن حسن. (1414ق). الامالی. قم: انتشارات دارالثقافه.
طوسی، محمد بن حسن. (بی‌تا). التبیان فی تفسیر القرآن (ج4، 7). بیروت: دار احیاء التراث العربی.
عسگری، محمدمهدی؛ غفورزاده، حسین. (1388). بررسی مفهوم فقر از منظر قرآن و روایات ائمه اطهار. نشریه مطالعات قرآن و حدیث. 3(5)، صص89-123.
فاضل مقداد، جمال‌الدین مقداد بن عبدالله. (1419ق). کنزالعرفان فی فقه القرآن. تهران: مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی.
فخرالدین رازى، ابوعبدالله محمد بن عمر. (1413ق). التفسیر کبیر (مفاتیح الغیب)(ج31). بیروت: دارالکتب العلمیه.
فراء، ابوزکریا. (1980م). معانی القرآن (محقق: احمدیوسف نجاتی و محمدعلی نجار، ج3). قاهره: الهیئه المصریه العامه للکتاب.
فراهیدی، خلیل بن احمد. (1409ق). العین (ج1، 3، 5). قم: دارالهجرة.
فیومی، احمد بن محمد. (1418ق). مصباح المنیر. بی‌جا: المکتبة العصریّة.
فیروزآبادى، محمد بن یعقوب. (1415ق). القاموس المحیط(ج1). بیروت: دارالکتب العلمیة.
قاسمی، محمد جمال‌الدین. (1398ق). محاسن تاویل (مصصح: محمد فؤاد عبدالباقی، ج3). بیروت: دارالفکر.
قطب، سید. (1408ق). فی ظلال القرآن. بیروت: دار الشروق.
قمی نیشابوری، نظام‌الدین حسن بن محمد. (1416ق). تفسیر غرائب القرآن و رغائب الفرقان. بیروت: دارالکتب العلمیه.
کفوی، ابوالقاء. (1412ق). کلیات. بی‌جا: موسسه رسالت.
ماوردی، ابوالحسن علی بن محمد. (1412ق). النکت و العیون (ج6). بیروت: دارالکتب العلمیه.
مراغی، احمد مصطفی. (بی‌تا). تفسیر المراغی (ج2). بیروت: داراحیاء التراث العربى.
مصطفوى، حسن. (1360). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم (ج5). تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
)