نقش واژه‌شناسی در تفسیر آیات علمی قرآن

* قرآن کریم.

1. ابن درید، محمد بن حسن‏. (1988م‏). جمهرة اللغه (ج2). بیروت‏: دار العلم للملایین‏.
2. ابن عقیل، عبدالله بن عبدالرحمن. (1384). شرح ابن عقیل (ج1). قم: انتشارات المکتبه التجاریه الکبری.
3. ابن فارس، احمد‏. (1404ق). معجم مقاییس اللغة (ج2). قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
4. ابن منظور، محمد بن مکرم. (1414ق). لسان العرب (ج1، 3، 10، 13، چاپ سوم). بیروت: دار صادر.
5. ابن‌کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمرو. (1419ق)، تفسیر القرآن العظیم (ج8). بیروت: دار الکتب العلمیة، منشورات محمدعلى بیضون‏.
6. ابوحجر، احمدعمر. (1411ق). التفسیر العلمی للقرآن فی المیزان. بی‌جا: دارالمدار الاسلامی.
7. استرآبادی، رضی‌الدین. (1384). شرح الرضی علی الکافیه اثر(شرح غیرمزجی الکافیه ابن حاجب)(ج1). تهران: موسسه الصادق×.
8. ایازی، سیدمحمدعلی. (1373). المفسرون حیاتهم و منهجهم. تهران: انتشارات فرهنگ و ارشاد اسلامی.
9. بازرگان، مهدی. (1344). باد و باران در قرآن. قم: انتشارات دارالفکر.
10. پلانک، ماکس. (1359). تصویر جهان در فیزیک جدید (مترجم: مرتضى). صابر تهران: گسترده.
11. پى‌یر روسو، (1335). تاریخ علوم (مترجم: حسن صفارى). تهران: امیرکبیر.
12. جان محمدلو، جعفر. (1391). اعجاز علمی قرآن کریم. نشریه مکاتبه و اندیشه. شماره ۴۴، صص 28-44.
13. جواهری، سیدمحمدحسن. (1391). قاموس‌شناسی و تحلیل واژگان قرآن، بینات، ش74، صص 117-144.
14. جوهری، اسماعیل بن حماد. (1376ق). الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة (ج6). بیروت: دار العلم للملایین‏
15. جهان مهین، شکرالله. (1397). نگاهی به تفسیر آیه صلب و ترائب و یافته‌های جدید طب. نشریه درس‌هایی از مکتب اسلام، ش687، صص 61-۶۹.
16. خلیلی چلبیانلو، حسن و همکاران. (1399). واکاوی و بررسی شبهات وارده بر مراحل
    رشد جنین برمبنای آیات قرآنی. فصلنامه علمی و پژوهشی قرآن و طب، دوره5. ش1،
    صص 1-7.
17. دهخدا، علی‌اکبر. (1377). لغتنامه دهخدا (ج35، 38، چاپ دوم). تهران: نشر دانشگاه تهران.
18. راغب اصفهانى، حسین. (1412ق). مفردات ألفاظ القرآن. بیروت: دار القلم.
19. رضایی اصفهانی، محمدعلی. (1381). پژوهشی در اعجاز علمی قرآن. رشت: مبین.
20. رضایی اصفهانی، محمدعلی. (1387). منطق تفسیر1 (ج1). قم: مرکز جهان علوم انسانی.
21. رضایی اصفهانی، محمدعلی. (1390). تعامل قرآن و علوم. قم: آثار دانشوران.
22. رفیعی، محسن؛ شریفی، معصومه. (1390). مبانی مرجعیّت علمی أهل بیت رسول خدا از دیدگاه أهل سنّت، اندیشه تقریب، ش27، صص 11-38.
23. رومی، فهد. (1418ق). اتجاهات التفسیر فی القرن الرابع عشر (ج2). بیروت: موسسة الرسالة.
24. زرقانى، محمد عبدالعظیم. (1417ق). مناهل العرفان فی علوم القرآن (ج2). بیروت: مکتبه العصریه.
25. زمخشرى، محمود بن عمر. (1417ق). الفائق فی غریب الحدیث‏. (شمس الدین، ابراهیم‏). بیروت: دارالکتب العلمیة.
26. سادات فخر، سیدعلی. (1398). درآمدی بر مبانی علوم قرآنی مرجعیت علمی قرآن از دیدگاه آیت‌الله معرفت، فصلنامه مطالعات علوم قرآن، 1(1)، صص 89-111.
27. سها. (1393). نقد قرآن، بی‌جا: بی‌نا
28. سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر. (1413ق). همع الهوامع فی شرح جمع الجوامع (ج1). بیروت: موسسه الرساله.
29. صباغ، محمد. (1394ق). لمحات فی علوم القرآن. بیروت: المکتب الاسلامی
30. صبان، محمدبن علی. (1377). حاشیه الصبان علی شرح الاشمونی (ج1). قم: زاهدی.
31. طالقانى، محمود. (1362). پرتوى از قرآن (ج6، چاپ چهارم). تهران: شرکت سهامى انتشار.
32. طایی، نجاح. (1439ق). تفسیر اهل بیت علیهم السلام. بی‌جا: دارالهدی لاحیاء التراث.
33. طباطبایی، سیدمحمدحسین. (1390ق). المیزان فی تفسیرالقرآن (ج13، 15، چاپ دوم). بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات‏.
34. طبرسى، فضل بن حسن‏. (1372). مجمع البیان فی تفسیر القرآن‏ (ج2، 5، چاپ سوم). تهران: ناصر خسرو.
35. طیب حسینی، سیدمحمود. (1399). نقش واژه شناسی در حل شبهات قرآنی (بررسی موردی واژه‌های «یُطیقونه»، «ترائب»، «صبیّ»). شبهه‌پژوهی مطالعات قرآنی، 2( 3)، صص 9-31.
36. طیب، عبدالحسین. (1369). اطیب البیان فی تفسیر القرآن‏ (‏ج12، 13). تهران‏: بی‌جا.
37. عضیمه، صالح. (1388). معناشناسی واژگان قرآن (مترجمان: حمیدرضا نگهبان، سیدحسین سیدی). مشهد: به نشر وابسته به آستان قدس رضوی.
38. فراهیدی، خلیل بن احمد. (1429ق). کتاب العین‏ (ج1، 8، چاپ دوم). قم: نشر هجرت.
39. فیروزآبادى، محمد بن یعقوب. (1415ق). القاموس المحیط(معجم لفظى)‏ (ج2، 4). بیروت: دار الکتب العلمیة.
40. قرشى بنابى، سیدعلی‌اکبر. (1371). قاموس قرآن (ج4، چاپ ششم). تهران: دار الکتب الإسلامیة.
41. مجلسی، محمدباقر. (1403ق). بحارالانوار (ج57). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.‏
42. مصطفوى، حسن‏. (1368). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم‏ (ج8). تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی‏.
43. معرفت، محمدهادی. (1417ق). التمهید فی علوم القرآن (ج6). تهران: اسلامی.
44. معرفت، محمدهادی. (1419ق). التفسیروالمفسرون فی ثوبه القشیب (ج2). مشهد: الجامعة الرضویة للعلوم الاسلامیة.
45. معین، محمد. (1380). فرهنگ فارسی (ج2، چاپ هجدهم). تهران: امیرکبیر.
46. مکارم شیرازی، ناصر. (1373). تفسیر نمونه (ج17، 23، چاپ بیست و ششم). تهران: دار الکتب الإسلامیة.
47. مکارم شیرازی، ناصر. (1371). تفسیرنمونه (ج8، 18، 22، 23، 27). تهران: دار الکتب الإسلامیة.
48. نجار، کامل. (1425ق). قراءة منهجیة للاسلام. طرابلس: تاله للطباعه و النشر.
49. نجفی، روح‌الله و جلالی، مهدی. (1392). ادعای مسطح انگاری زمین در قرآن. پژوهش تحقیقات علوم قرآن و حدیث دانشگاه الزهرا. دوره دهم، شماره ۱، صص 145-170.
50. نجفی، روح‌الله. (1392). سه نمونه از دعاوی ناسازگاری قرآن و علم، پژوهشگاه علوم و انسانی و مطالعات فرهنگی. سال چهارم. ش اول.
51. نجفى، گودرز. (1386). مطالب شگفت‌انگیز قرآن. تهران: نشر سبحان.
52. نژد، محمد. (1374). جهان دانش فرهنگ دانستنیها. تهران: بنیاد.
53. همایی، غلامعلی. (1393). واژه شناسی قرآن مجید. قم: مرکز بین المللی ترجمه و نشر المصطفی.
54. یاسوف، احمد. (1388). زیباشناسی واژگان قرآن (مترجم: سیدحسین سیدی). تهران: سخن.

http;//www.bahaneh.net/hall/topic- show .php ?t=6027