یکی از مسائل مهم اسلامی، رهبری جامعه پس از (پیامبر صلی الله علیه م آله وسلم) است که محل نزاع اندیشمندان اسلامی طی قرون گذشته بوده است. این نوشتار به روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانهای به بررسی تطبیقی دیدگاههای تفسیری فخررازی و علامه طباطبایی(ره)درباره آیه اکمال میپردازد و با تبیین مبانی دو دیدگاه، به نقاط اشتراک و افتراق آن دو اشاره میکند و در پایان به نقد مناقشات درباره آیه میپردازد. این دو مفسر در پارهای از مباحث، همچون نوع نگاه درونمتنی در تبیین آیه اشتراک نظر دارند؛ اما درباره تفسیر واژه الیوم، علت و زمان نزول و دلالت آیه اختلاف دارند. از مهمترین مبانی فخر رازی، استناد به سیاق و مباحث لفظی ادبی، حجیت قول صحابه و تابعین بدون ذکر روایات مخالف، حجیت اجماع، اعتقاد به عدم وجود نص تعیین امام است. درمقابل، حجیت سنت پیامبر| و اهلبیت(علیها السلام) در تفسیر، اعتقاد به وجوب نص در تعیین امام و توجه به روایات صحیح اسباب نزول و اعتقاد به دلالت انحصاری آیه بر علی(علیه السلام) از مهمترین مبانی علامه طباطبایی(ره) در تبیین دلالت آیه است.
ابن بطریق، الحافظ. (1417ق). خصائص الوحی المبین (محقق: الشیخ مالک المحمودی). قم: دار القرآن الکریم -نگین.
ابن جبر. (1418ق). نهج الإیمان (محقق: السید أحمد الحسینی). قم: ستاره، الأولى.
ابنجریر طبری، محمد. (1415ق). المسترشد (محقق: الشیخ أحمد المحمودی). قم: مؤسسة الثقافة الإسلامیة.
ابن شهر آشوب. (1376). مناقب آل أبیطالب. النجف الأشرف: المکتبة المکتبة الحیدریة.
ابن مردویه الأصفهانی، أبیبکر أحمد بن موسى. (1424ق). مناقب علی بن أبیطالب وما نزل من القرآن فی علی (چاپ دوم، جمعه و قدم له: عبدالرزاق محمد حسین حرز الدین). قم: دار الحدیث.
محمدی, روح الله. (1401). بررسی تطبیقی آیه اکمال از دیدگاه فخر رازی و علاّمه طباطبایی(ره). مطالعات علوم قرآن, 4(1), 175-205. doi: 10.22081/jqss.2022.63299.1169
MLA
روح الله محمدی. "بررسی تطبیقی آیه اکمال از دیدگاه فخر رازی و علاّمه طباطبایی(ره)", مطالعات علوم قرآن, 4, 1, 1401, 175-205. doi: 10.22081/jqss.2022.63299.1169
HARVARD
محمدی, روح الله. (1401). 'بررسی تطبیقی آیه اکمال از دیدگاه فخر رازی و علاّمه طباطبایی(ره)', مطالعات علوم قرآن, 4(1), pp. 175-205. doi: 10.22081/jqss.2022.63299.1169
VANCOUVER
محمدی, روح الله. بررسی تطبیقی آیه اکمال از دیدگاه فخر رازی و علاّمه طباطبایی(ره). مطالعات علوم قرآن, 1401; 4(1): 175-205. doi: 10.22081/jqss.2022.63299.1169