گونه‌شناسی روایات تفسیری امام علی( علیه السلام) با تأکید بر تفسیر روایی نورالثقلین

* قرآن کریم

1. ابن‌‌بابویه قمی، محمد بن ‌‌علی. (1401ق). من لا یحضره الفقیه. بیروت: دارالتعارف.
2. ابن‌‌بابویه قمی، محمد بن ‌‌علی. (1405ق). کمال الدین و تمام النعمة. قم: موسسه نشر
   اسلامی.
3. ابن‌‌بابویه قمی، محمد بن‌‌ علی. (1408ق). علل الشرائع. بیروت: داراحیاء التراث العربی.
4. ابن‌‌بابویه قمی، محمد بن‌‌ علی. (1414ق). الخصال (چاپ چهارم). قم: موسسه نشر اسلامی.
5. ابن‌‌بابویه قمی، محمد بن‌‌ علی. (بی‌‌تا). التوحید. قم: موسسه نشر اسلامی.
6. ابن‌‌فارس، احمد. (1390). ترتیب مقاییس اللغه (چاپ دوم). قم: پژوهشگاه حوزه ودانشگاه.
7. بابایی، علی‌اکبر؛ عزیزی‌کیا، غلامعلی؛ روحانی‌راد، مجتبی و رجبی، محمود. (1379). روش‌شناسی تفسیر قرآن. تهران: سمت.
8. تقوی دهاقانی، حسین. (1381). روش‌‌شناسی اهل‌‌بیت^ در تفسیر، تاویل و تطبیق قرآن. قم: موسسه فرهنگ منهاج.
9. جلالی کندری، سهیلا؛ امینی، فریده. (1393). گونه‌‌شناسی روایات امام حسن مجتبی (علیه السلام)در تفسیر قرآن کریم. فصلنامه علمی پژوهشی حدیث، 6(11)، ص 252.
10. جوادى آملى، عبداللّه. (1378). تفسیر تسنیم. قم: مرکز نشر اسراء.
11. جوادی آملی، عبدالله. (1386). قرآن در قرآن (چاپ هفتم). قم: مرکز نشر اسراء.
12. جوان آراسته، حسین. (1383). درسنامه علوم قرآنی (چاپ یازدهم). قم: بوستان کتاب.
13. حرّعاملی، محمد بن‌‌الحسن. (1416ق). تفصیل وسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعه. قم: مؤسسة آل‌‌البیت(علیها السلام) لإحیاء‌‌التراث.
14. خوئى، ابوالقاسم؛ هاشم‌‌زاده هریسى، نجمى. (1382). بیان در علوم و مسائل کلى قرآن. تهران: وزارت ارشاد.
15. دیاری بیدگلی، محمدتقی.(1391). آسیب‌‌شناسی روایات تفسیری. تهران: سمت.
16. راغب اصفهانى، حسین بن محمد. (1412ق). المفردات فی غریب القرآن. دمشق، بیروت‏: دارالعلم الدار الشامیة.
17. رامیار، محمود. (1369). تاریخ قرآن (چاپ سوم). تهران: امیرکبیر.
18. راوندی، سعید بن‌‌عبدالله. (1409ق). الخرائج و الجرائح. قم: موسسه الامام المهدی(علیه السلام).
19. رجبى، محمود. (1383). روش تفسیر قرآن. قم: پژوهشکده حوزه و دانشگاه.
20. رستم‌‌نژاد، مهدی. (1388). گونه‌‌شناسی روایات تفسیری. مجله حسنا، (شماره1)، ص 12.
21. رستم‌‌نژاد، مهدی. (1390). پژوهشی تطبیقی در روایات تفسیری فریقین. قم: مرکز بین‌‌المللی ترجمه و نشر المصطفی(صلی الله علیه وآله وسلم).
22. رستمى، على‌‌اکبر. (1380). آسیب‌‌شناسى و روش‌‌شناسى تفسیر معصومان:. رشت: کتاب مبین.
23. رضائى اصفهانى، محمدعلى. (1390). درسنامه روش‌های تفسیر قرآن (منطق تفسیر قرآن). قم: مرکز بین‌‌المللی ترجمه و نشر المصطفی(صلی الله علیه وآله وسلم).
24. سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر. (1364). الاتقان فی علوم القرآن. قم: انتشارات منشورات رضی، بیدار.
25. شوشتری، نورالله. (1409ق). احقاق الحق و إزهاق الباطل، مقدمه آیت الله مرعشی نجفی(ره) قم: کتابخانه عمومی آیت‌الله‌ مرعشی نجفی(ره).
26. طالقانى، عبدالوهاب. (1361). علوم قرآنى. قم: دارالقرآن الکریم.
27. طباطبایى، سیدمحمدحسین. (1374). المیزان فى تفسیر القرآن (چاپ پنجم). قم: دفتر انتشارات اسلامى.
28. طبرسى، فضل بن‌‌حسن. (1372). مجمع البیان فی تفسیر القرآن (چاپ سوم). تهران: انتشارات ناصر خسرو.
29. طبرسی، ابی‌‌منصور احمد بن ‌‌علی. (1403ق). الاحتجاج. مشهد: نشر المرتضی.
30. عروسى حویزى، عبدعلى بن‌‌جمعه. (1391). ترجمه تفسیر نورالثقلین (مترجم: عبدالرحیم عقیقی بخشایشی و دیگران، چاپ سوم). قم: دفتر نشر نوید اسلام.
31. علوى‌مهر، حسین. (1384). روشها و گرایشهاى تفسیرى. قم: مرکز جهانى علوم اسلامى.
32. عیاشى، محمد بن ‌‌مسعود. (1380). تفسیر عیاشی. تهران: چاپ خانه علمیه.
33. فیض کاشانى، محسن. (1388). ترجمه تفسیر صافى (مترجمان: عبد الرحیم عقیقی بخشایشی و دیگران، چاپ ششم). قم: دفتر نشر نوید اسلام.
34. قرشى، سیدعلى‌‌اکبر. (1371). قاموس قرآن (چاپ ششم). تهران: دارالکتب الإسلامیه.
35. قمى، على بن ‌‌ابراهیم. (1367). تفسیر قمی (محقق: سیدطیب موسوى جزایرى، چاپ چهارم). قم: دار الکتاب.
36. کلینی، یعقوب. (1362). روضه کافی (محققان: على‌‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، چاپ چهارم). تهران: دارالکتب الاسلامیه.
37. مجلسی، محمدباقر. (1403ق). بحارالانوار الجامعه لدرر اخبار الائمة االطهار. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
38. محمدی ری‌‌شهری، محمد. (1394). درآمدی بر تفسیر جامع روایی (چاپ دوم). قم: دارالحدیث.
39. مسعودی، عبدالهادی. (1395). تفسیر روایی جامع. قم: موسسه فرهنگی دارالحدیث.
40. معرفت، محمدهادى. (1379). تفسیر و مفسران (مترجمان: خیاط و نصیرى). قم: مؤسسه فرهنگى التمهید.
41. معرفت، محمدهادى.(1381). علوم قرآنى (چاپ چهارم). قم: موسسه فرهنگى التمهید.
42. معرفت، محمدهادی. (1385). التفسیر و المفسّرون فی ثَوبِه القَشیب. مشهد: الجامعه الرضویه للعلوم الاسلامیه.
43. مفید، محمد بن محمد بن النعمان العکبری. (1413ق). الارشاد فی معرفه حجج الله. قم: موسسه آل‌‌بیت(علیها السلام).
44. مهدوی‌راد، محمدعلی. (1382). آفاق تفسیر، مقالات و مقولاتی در تفسیرپژوهی. تهران: هستی نما.
45. مهریزی، مهدی. (1389). روایات تفسیری شیعه؛ گونه‌‌شناسی و حجیت. مجله علوم حدیث، 15(1)، ص 11.
46. مؤدب، سیدرضا. (1390). مبانى تفسیر قرآن (چاپ دوم). قم: انتشارات دانشگاه قم.
47. ناصح، علی‌‌احمد. (1387). اعتبار و کاربرد روایات تفسیری. قم: بوستان کتاب.
48. نقى‌‌پورفر، ولى‌الله. (1381). پژوهشى پیرامون تدبر در قرآن (چاپ چهارم). تهران: اسوه‏.
49. وحدتی شبیری، زینب. (1392). تحلیل گونه‌‌شناسی روایات تفسیری معصومین. فصلنامه علمی -پژوهشی اطلاع‌رسانی (حدیث اندیشه)، (شماره 15)، ص 180.