انگاره ضرورت واکاوی علوم قرآنی در منابع غیرمستقل (مطالعه‌‌ موردی: تفسیر غرائب القرآن و رغائب الفرقان)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار علوم قرآن و حدیث دانشگاه گنبد کاووس. ایران

2 استادیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه کوثر بجنورد، ایران.

چکیده

واکاوی اعجاز سخن‌‌گونه‌‌ قرآن کریم با هدف دستیابی به مقاصد الهی، زمینه‌‌‌‌ساز پیدایش دانش‌‌های ادبی، علوم قرآنی و اصول و قواعد فهم متن و نکته‌‌سنجی‌‌های نو درباره معجزه‌ خاتم شده است. پژوهش کتابخانه‌‌ای حاضر با تمرکز بر علوم قرآنی ‌به‌عنوان یکی از شاخه‌‌های منشعب‌شده از کلام وحی، به شیوه‌‌ توصیفی ـ تحلیلی سامان یافته است. بررسی انگاره‌‌ ضرورت واکاوی علوم قرآنی در منابع غیرمستقل این دانش در راستای دستیابی به برداشت‌‌هایی متفاوت و نو، مسئله‌‌ اصلی تحقیق پیش‌ رو است. یافته‌‌های تحقیق درباره‌‌ دیدگاه‌‌های نظام نیشابوری درباره علوم قرآنی در تفسیر غرائب القرآن و رغائب الفرقان، حاکی از آن است که محقق نیشابوری در عناوین «محکم و متشابه، جمع‌‌آوری قرآن، رسم‌الخط مصحف، متشابه لفظی، مفهوم‌‌شناخت تفسیر و تأویل» راه مشهور دانشیان علوم قرآنی را پیموده است؛ اما دیدگاه‌‌های اجتهادی و گاه متفاوت وی در زمینه‌ «قرائت»، «وقف و ابتدا با تمرکز بر مفهوم نبر و تنغیم» و «تحلیل محتوا و نقد برخی روایات سبب نزولِ مقبول در میراث روایی اهل سنّت» نشان از رویکرد نو و توانمندی مفسر در این حوزه داشته و ضرورت پژوهش و دستیابی دیدگاه‌‌های دیگر مفسران درباره‌‌ علوم قرآنی را به اثبات می‌‌رساند.

کلیدواژه‌ها

مراجع

  1. آقا بزرگ طهرانی، محمدمحسن. (1403ق). الذریعة‌‌ إلی تصانیف الشیعة. بیروت: دارالأضواء.
  2. ابن حزم، علی بن احمد. (1347ق). المحلی. بیروت: دارالآفاق الجدیدة.
  3. ابن خلدون، عبد الرحمن بن محمّد. (1362). تاریخ ابن خلدون. تهران: مرکز انتشارات علمی فرهنگی.
  4. ابن خلکان، ابوالعباس شمس‌الدین احمد بن شهاب‌الدین محمد. (بی‌تا). وفیات الأعیان وأنباء أبناء الزمان. بیروت: دارالثقافة.
  5. ابن کثیر، اسماعیل بن ‌کثیر. (1373ق). تفسیر القرآن العظیم. دمشق: دارابن کثیر.
  6. احمد بن ‌یحیی‌ بن‌ المرتضی. (1339ق). طبقات المعتزلة. بیروت: دارمکتبه الحیاة.
  7. الأشمونی، احمد بن محمد. (1353ق). منار الهدی فی بیان الوقف و الابتداء. مصر: مصطفی البابی الحلبی.
  8. الانباری، محمّد بن قاسم. (1391ق). ایضاح الوقف و الابتداء. دمشق: دارالکتب العلمیة.
  9. الصغیر، محمد حسین علی. (1420ق). تاریخ القرآن. بیروت: دارالمؤرخ العربی.
  10. العطار، داود. (1403ق). موجز علوم القرآن. تهران: مؤسسة قرآن الکریم.
  11. النحاس، ابوجعفر. (1978م). القطع و الائتناف. بغداد: مطبعة العانی.
  12. الواحدی، ابوالحسن. (1400ق). اسباب النزول. بیروت: دارالکتب العلمیّة.
  13. امین، محسن. (1983م). أعیان الشیعة. بیروت: دارالتعارف للمطبوعات.
  14. انصارى، زکریا بن محمد. (1418ق). الدقائق المحکمة فى شرح المقدمة الجزریه. دمشق: دارالمکتبی.
  15. بابایی، علی‌اکبر و دیگران. (1392). روش‌‌شناسی تفسیر قرآن. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
  16. باقلانی، ابوبکر. (1971م). الانتصار لنقل القرآن. الاسکندریة: منشاة المعارف.
  17. بروکلمان، کارل. (1977م). فقه اللغات السامیة (مترجم: رمضان عبد التواب). ریاض: جامعة عین شمس.
  18. جزری، ابوالخیر محمد. (1421ق). النشر فی القراءات العشر. بیروت: دارالکتب العلمیة.
  19. حاجی‌زاده، مهین. (1388). دستورنویسی و زبان‌‌شناسی عربی. تهران: جهاد دانشگاهی.
  20. حبلص، محمد یوسف (1993م). اثر الوقف علی الدلالة الترکیبیة. قاهرة: دارالثقافة العربیة.
  21. حسان، تمام. (1990م). مناهج البحث فی اللغة. قاهرة: مکتبة الأنجلو المصریة.
  22. حسینی میرصفی، فاطمه (1385). تفسیر فی ظلال القرآن و مباحث علوم قرآن. نشریه بینات، (51). صص 92ـ122.
  23. حقی بروسوی، اسماعیل بن مصطفی. (1405ق). روح‌البیان فی تفسیر القرآن. بیروت: دارالفکر.
  24. خرمشاهی، بهاءالدین. (1379). قرآن شناخت. تهران: طرح نو.
  25. خوانساری، محمدباقر. (1390ق). روضات الجنات. قم: اسماعیلیان.
  26. دانی، ابو عمرو. (1407ق). المکتفی فی الوقف و الابتداء. بیروت: مؤسسه الرسالة.
  27. ذهبی، محمدحسین. (1396ق). التفسیر و المفسرون. بیروت: دارالمعرفة.
  28. رحمتی، سیدمهدی (1399). بررسی قرائات در تفسیر غرائب القرآن و رغائب الفرقان. دوفصلنامه علمی مطالعات قرائت قرآن، 8(15). صص 31ـ56.
  29. رومی، فهد. (1413ق). دراسات فی علوم القرآن الکریم. ریاض: مکتبة التوبة.
  30. زرقانی، محمدعبدالعظیم. (1372ق). مناهل العرفان فی علوم القرآن. قاهره: داراحیاءالکتب العربیة.
  31. زرکشی، محمد بن عبدالله. (1410ق). البرهان فی علوم القرآن. بیروت: دارالمعرفة.
  32. زرکلی، خیرالدین. (1984م). الأعلام. بیروت: دارالعلم للملایین.
  33. زمخشری، محمود بن عمر. (1986م). الکشّاف. بیروت: دارالمعرفة.
  34. سخاوی، علی بن محمّد. (1413ق). جمال القراء و کمال الاقراء. بیروت: دارالبلاغة.
  35. سزگین، فؤاد. (1412ق). تاریخ التراث العربی. قم: کتابخانه‌‌ آیت الله مرعشفی نجفی(ره).
  36. سعیدی روشن، محمّدباقر. (1398). علوم قرآنی قم: سبحان.
  37. سیاوشی، کرم. (1390). تحلیل انتقادی مباحث علوم قرآنی در من وحی القرآن. نشریه مشکوة، (110). صص90ـ109.
  38. سیبویه، عمرو بن عثمان. (1988م). الکتاب. قاهرة: الخانجی.
  39. سیوطی، جلال الدین. (1398ق). الإتقان فی علوم القرآن. مصر: مطبعة مصطفی البابی الحلبی.
  40. شلبی، عبدالفتاح. (1380ق). رسم المصحف و الاحتجاج به فی القرائات. مصر: مکتبة النهضة.
  41. صابونی، محمدعلی. (1405ق). التبیان فی علوم القرآن. بیروت: عالم الکتب.
  42. صبحی صالح. (1968م). مباحث فی علوم القرآن. بیروت: دارالعلم للملایین.
  43. صدر، سیّدمحمّدباقر. (1395). المدرسة القرآنیة (مترجم: سیّدجلال میرآقایی). قم: شریعت.
  44. طاهرخانی، جواد. (1383). بلاغت و فواصل قرآن. تهران: جهاد دانشگاهی.
  45. طباطبائی، سیّدمحمدحسین. (1390ق). المیزان فی تفسیر القرآن. بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات‏.
  46. طبرسی، فضل بن حسن. (1372). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. تهران: ناصر خسرو.
  47. طریحی، فخرالدین. (1375). مجمع البحرین و مطلع النیرین. تهران: مرتضوی.
  48. عتر، نورالدین. (1407ق). محاضرات فی علوم القرآن. دمشق: مطبعة الداودی.
  49. عسقلانی، احمد بن حجر. (1986م). الکافی الشاف. بیروت: دارالمعرفة.
  50. عمر، احمد مختار. (1997م). دراسة الصوت اللغوی. قاهرة: عالم الکتب.
  51. غیبی، عبدالاحد؛ پرشور، سولماز. (1397). واکاوی ایقاع نبر و تنغیم در جزء 30 قرآن کریم. دوفصلنامه مطالعات سبک‌‌شناختی قرآن کریم، 1(2). صص 49ـ64.
  52. فخرالدینرازی، ابوعبدالله محمد بن عمر. (1401ق). مفاتیح الغیب. بیروت: دارالفکر.
  53. قاسم‌پور، محسن (1384). مباحث علوم قرآن در تفسیر ابوالفتوح. نشریه بینات، (47). صص60ـ77.
  54. قمی نیشابوری، نظام‌الدین الحسن بن محمد بن الحسین. (1381ق). غرائب القرآن و رغائب الفرقان (محقق: إبراهیم عطوة عوض). مصر: البابی الحلبی.
  55. کلینی، محمد بن یعقوب. (1407ق). الکافی. تهران: دارالکتب الاسلامیة.
  56. محمّدی مجد، احمد. (1395). تبارشناسی فکری ـ مذهبی نظّام نیشابوری. نشریه قرآن‌‌شناخت، 9(17). صص 115ـ134.
  57. محیسن، محمد سالم. (1412ق). الکشف عن احکام الوقف و الوصل فى العربیه. بیروت: دارالجیل.
  58. معرفت، محمّد هادی. (1415ق). التمهید فی علوم القرآن. قم: مژسسة النشر الاسلامی.
  59. مطهری، مرتضی. (1375). مجموعه آثار. تهران: صدرا.
  60. معلوف، لویس. (1390). المنجد (مترجم: محمّد بندر ریگی). تهران: انتشارات ایران.
  61. مغنیة، محمدجواد. (1970م). التفسیر الکاشف. بیروت: دارالعلم للملایین.
  62. مهدوی‌راد، محمّدعلی. (1384). سیر نگارش‌‌های علوم قرآنی. تهران: هستی نما.
  63. مؤدب، سیدرضا؛ اویسی، کامران. (1393). بررسی تطبیقی روش و دیدگاه‌های علوم قرآنی مرحوم مغنیه و وهبه زحیلی در بحث مفاهیم اصول فقه. نشریه مطالعات تطبیقی قرآن و حدیث، 93(3). صص 5ـ44.
  64. نصر، محمد مکى. (1349ق). نهایة القول المفید فى علم التجوید. مصر: مطبعة مصطفى البابى الحلبى و اولاده.
  65. نقی‌‌پورفر، ولی الله. (1381). پژوهشى پیرامون تدبر در قرآن. تهران: اسوه.

 

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار