به باور مسلمانان، قرآن کریم مهم‌ترین منبع آموزه‌های اسلام و تنها کتاب آسمانی و وحی فرودآمده است که بدون هرگونه تغییر و تحریف بر جای مانده است؛ ازهمین‌رو تبیین وحی و شناساندن زوایای مختلف این کتاب آسمانی، همواره در کانون توجه و پژوهش اندیشمندان مسلمان قرار داشته است. به‌رغم این اهتمام، در دهه‌های اخیر، شماری از خاورشناسان به تبع برخی فیلسوفان و متکلمان مسیحی، تحلیل‌ها و تفسیرهایی درباره وحی ارائه کرده‌اند که بسیاری از آنها به انکار وحی می‌انجامد. با غرض بیان حقیقت وحی و روشن‌شدن صحت و سقم تفسیرهای ارائه‌شده از سوی خاورشناسان و متکلمان مسیحی درباره وحی و بدون اینکه به این تحلیل‌ها پرداخته شود، به سراغ قرآن رفته و این سؤال را به قرآن کریم عرضه کرده‌ایم که این کتاب آسمانی چه ویژگی‌هایی برای فاعل، قابل و محتوای وحی بیان کرده است. از رهگذر این جستار که با روش توصیفی ـ تحلیلی انجام شده، به این نتیجه می‌رسیم که وحی از منظر فاعلی منشائی بیرونی دارد، از منظر قابلی ویژگی‌هایی همچون شایستگی، علم و استشعار و عصمت از خطا دارد و از منظر محتوایی مشتمل هدایت بشر در بعد عقیده، اخلاق و عمل است. نتایج به‌دست‌آمده نادرستی بسیاری از تحلیل‌های ارائه‌شده از وحی را آشکار می‌کند. اشراف بر مباحث یادشده زمینه پذیرش تحلیل‌های مستشرقان را منتفی می‌کند.
)