فرجام مقاومت یا سازش با دشمن از منظر قرآن کریم

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 طلبه و پژوهشگر جامعه الزهرا

2 مربی و سطح 4 تفسیر تطبیقی.قم،ایران.

چکیده

رویارویی حق با باطل، سنتی الهی است که از گذشته‌‌ی تاریخ آغاز شده و در تقابل مستمر خود با فراز و نشیب‌هایی مواجه بوده است. گاهی حق بر باطل پیروز می‌شده و گاهی جریان باطل از برتری برخوردار بوده است. در عصر کنونی با نمایش قدرت و ثروت استکبار جهانی و قلت امکانات مادی جبهه حق از یکسو و تهدیدهای نظام سلطه برای به‌زانودرآوردن آنان از سوی دیگر، دیدگاه مقاومت یا سازش نمود بیشتری پیدا کرده است. قرآن کریم ضمن هشدار در مورد روابط پنهانی با دشمن و سازش با آنان، بنای کفر را سست‌ترین خانه‌ها معرفی می‌کند. براساس سنت الهی ایستادگی در برابر باطل و تحمل سختی‌ها، شرط پیروزی حق و شکست باطل است و آثار حقیقی از جمله توسعه رزق، نزول فرشتگان، محبوب خدا واقع‌شدن و عزت را به دنبال داشته است و مقدمه‌ تشکیل تمدن جهانی اسلام را فراهم خواهد کرد؛ اما مقاومت‌نکردن و سازش با دشمن، ارتداد، گمراهی، ذلت و خشم خدا را در پی دارد؛ ازاین‌رو شناخت این آثار نقش بسزایی در انتخاب یکی از دو مسیر پیش رو دارد. پژوهش حاضر به روش اسنادی و با شیوه توصیفی- تحلیلی به فرجام هرکدام از این دو مسیر از منظر قرآن کریم می‌پردازد. براساس یافته‌های تحقیق، سازش با دشمن، ارتداد، گمراهی، ذلت و خشم خدا را در پی دارد و مقاومت در برابر دشمنان حق افزون‌بر رزق الهی، نزول فرشتگان، محبوب خدا واقع‌شدن، نصرت و عزت، موجبات غلبه اسلام بر کفر و تشکیل تمدن جهانی اسلام را فراهم می‌کند

کلیدواژه‌ها


  1. * قرآن کریم

    * نهج البلاغه.

    1. آلوسی، سیدمحمود. (1415ق). روح المعانى فى تفسیر القرآن العظیم (ج6). بیروت: دارالکتب العلمیه‏.
    2. ابن‌فارس، احمد. (1404ق). معجم مقاییس اللغه (مصحح: هارون عبدالسلام محمد، ج4). قم: مکتب الاعلام الاسلامی.

    3. ابن‏عاشور، محمدطاهر. (1420ق). تفسیر التحریر و التنویر المعروف بتفسیر ابن عاشور (ج11 و25). بیروت: مؤسسة التاریخ العربی.

    4. ازهرى، محمد بن احمد. (1421ق). تهذیب اللغة (ج12). بیروت: دار احیاء التراث العربی.

    5. امامى، عبدالنبى. (1389). فرهنگ قرآن. اخلاق حمیده (ج1). قم: مطبوعات دینى.

    6. امین، سیده نصرت. (بی‌تا). مخزن العرفان در تفسیر قرآن (ج14)‏. تهران: نهضت زنان مسلمان‏.

    7. بحرانى، هاشم. (1415ق). البرهان فی تفسیر القرآن (ج4). قم: موسسة البعثة. قسم الدراسات الإسلامیة.

    8. جوهرى، اسماعیل بن حماد. (1376ق). الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة (مصحح: احمد عبدالغفور عطار). بیروت: دار العلم للملایین‏.

    9. حویزى، عبدعلى بن جمعه. (1415ق). تفسیر نور الثقلین (ج5، چاپ چهارم). قم: اسماعیلیان.

    10.خامنه‌ای، سیدعلی. (14/03/1398). بیانات در مراسم سی‌امین سالگرد رحلت امام خمینی (ره). برگرفته از: پایگاه اطلاع‌‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌‌الله خامنه‌‌ای https://b2n.ir/q91832

    11. دهخدا، علی‌اکبر. (1373). لغت‌نامه دهخدا (ج2، 8، 9، 10 و 13). تهران: مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.

    12. راغب اصفهانى، حسین. (1412ق). مفردات ألفاظ القرآن. بیروت: دار العلم؛ دمشق:الدار الشامیة.

    13. صاحب، اسماعیل بن عباد. (1414ق). المحیط فی اللغة (ج2 و 8، مصحح: محمدحسن آل یاسین). بیروت: عالم الکتب.

    14. طباطبایى، سیدمحمدحسین. (1417ق). المیزان فی تفسیر القرآن (ج9، 11، 17 و 20). قم: دفتر انتشارات اسلامی.

    15. عمید زنجانی، عباسعلی. (1389). دانشنامه فقه سیاسی (مشتمل بر واژگان فقهی و حقوق عمومی؛تدوین وتنظیم: ابراهیم موسی‌زاده، ج1 و2). تهران: مؤسسه انتشارات دانشگاه تهران.

    16. فضل الله، محمدحسین. (1419ق). من وحى القرآن (ج2 و 22). بیروت: دار الملاک.

    17. مراغى، احمد مصطفى. (بی‌تا). تفسیر المراغى (ج12). بیروت: دار الفکر.

    18. مصطفوى، حسن. (1430ق). التحقیق فى کلمات القرآن الکریم (ج9، چاپ سوم). بیروت: دارالکتب العلمیه.

    19.مکارم شیرازى، ناصر و همکاران. (1371). تفسیر نمونه. (ج24، چاپ دهم). تهران: دارالکتب الإسلامیة.