دشمنان قرآن، به روشهای گوناگون و دلایل مختلفی تلاش کردهاند تا قرآن را غیرالهی معرفی کنند. در همین راستا، دکتر سها با ادعای وقوع نسخ در قرآن و تعریف خود از آن، وقوع نسخ در قرآن را نشان بشریبودن آن قلمداد کرده است؛ زیرا به زعم او نسخ دلیل وجود تهافت و تعارض است و در کلام خدا که عالم مطلق است، ممکن نیست چنین مشکلاتی وجود داشته باشد. او در بخشی از کتاب نقد قرآن، با تمسک به احادیثی از منابع اهل سنت، تلاش کرده عالمان مسلمان را معتقد به انواع نسخ (نسخ حکم، نسخ تلاوت، نسخ حکم و تلاوت) نشان دهد و نتیجه بگیرد وقوع نسخ، نافی وحیانیبودن قرآن است؛ زیرا میان نسخ قرآن و اصل تغییرناپذیری کلام خداوند تناقض است. پژوهش حاضر به دلیل گستردگی مباحث، به روش توصیفی- تحلیلی با گرایش انتقادی و براساس منابع کتابخانهای، تنها به نقد و بررسی اخبار و احادیث مورد استناد سها و برداشتهای مبتنی بر آن میپردازد. حاصل پژوهش این است که احادیث مورد استناد ناقد قرآن، ضعیفاند و قابل استناد نیستند و مدعایی را ثابت نمیکنند. پس در قرآن نسخِ باطل واقع نشده و دلیل قابل استنادی برای اثبات ادعا وجود ندارد.
ابنحزم، علی بن احمد. (1406ق). الناسخ و المنسوخ فی القرآن الکریم. بیروت: دارالکتب العلمیة.
ابنخلدون، عبدالرحمن. (1388). مقدمه ابنخلدون. (ترجمه: محمد پروین گنابادی). تهران: علمی فرهنگی.
ابنفارس، احمد بن فارس. (1404ق). معجم مقاییس اللغه. قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
ابنمنظور، محمد بن مکرم. (۱۴۱۴ق). لسان العرب. بیروت: دار صادر.
بخاری، محمد بن اسماعیل. (1422ق). الجامع المسند الصحیح المختصر من أمور رسول الله(صلیالله و علیه و آله) وسننه وأیامه (صحیح البخاری). بیروت: دار احیاءالتراث العربی.
میرعرب, فرج الله, & رضایی, حسین. (1399). بررسی مستندات حدیثی دکتر سها برای اثبات نسخِ نافی وحیانیت قرآن. مطالعات علوم قرآن, 2(1), 165-189. doi: 10.22081/jqss.2020.68910
MLA
فرج الله میرعرب; حسین رضایی. "بررسی مستندات حدیثی دکتر سها برای اثبات نسخِ نافی وحیانیت قرآن", مطالعات علوم قرآن, 2, 1, 1399, 165-189. doi: 10.22081/jqss.2020.68910
HARVARD
میرعرب, فرج الله, رضایی, حسین. (1399). 'بررسی مستندات حدیثی دکتر سها برای اثبات نسخِ نافی وحیانیت قرآن', مطالعات علوم قرآن, 2(1), pp. 165-189. doi: 10.22081/jqss.2020.68910
VANCOUVER
میرعرب, فرج الله, رضایی, حسین. بررسی مستندات حدیثی دکتر سها برای اثبات نسخِ نافی وحیانیت قرآن. مطالعات علوم قرآن, 1399; 2(1): 165-189. doi: 10.22081/jqss.2020.68910