The Role of Aligning the Message with Self-Love in Its Effectiveness for Changing Audience Behavior Based on Qur’anic Data

Document Type : Original Article

Authors

1 PhD Candidate, University of Qur’an and Hadith, Qom, Iran

2 Faculty member of the Hawza Research Institute and University, Qom, Iran

3 Faculty member, University of Quran and Hadith, Qom, Iran

Abstract

This study seeks a method to enhance the impact of messages on audiences and, consequently, change their behavior. Human beings possess various inclinations and tendencies, each directing them toward behaviors consistent with those inclinations. For example, the desire for exploration and acquiring knowledge motivates a person toward further learning; yet comfort-seeking or the tendency to accumulate wealth may pull the person in another direction, preventing them from pursuing knowledge. Thus, many Qur’anic verses, narrations, and generally any messages aimed at behavioral reform may be perceived by the audience as being contrary to their inner tendencies; therefore, they may be rejected. This research aims to identify a method through which the audience perceives such messages as compatible with their own inclinations, thereby creating or strengthening motivation to adopt the desired behavior. Applying this method helps preachers, speakers, writers, and all educators convey their messages in a manner that is more attractive and effective for the audience by understanding human inclinations.
Using a descriptive-analytical approach, this paper examines Qur’anic verses and narrations to analyze methods of influencing the audience and changing their behavior. The findings indicate that aligning the message with self-love (ḥubb-al-dhāt) is the most effective method for changing inclinations and, consequently, behavior. Based on this, the content must be presented in such a way that the audience not only does not feel the requested action contradicts their desires, but rather perceives the message as harmonious with their inclinations and tendencies.
 

Keywords

References

  1. *قرآن کریم.

    **نهج البلاغة (صبحی صالح).

    1. برقی، احمد بن محمد بن خالد. (1371). المحاسن (ج1). تهران: دارالکتب الإسلامیة.
    2. پالمر، مایکل. (۱۳۸۵). مسائل اخلاقی متن آموزشی فلسفه اخلاق. ترجمه علیرضا آل بویه. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
    3. جوادی آملی، عبدالله. (1378). فطرت در قرآن. قم: اسراء.
    4. خطیبی و همکاران. (1385). فرهنگ شیعه. قم: زمزم هدایت.
    5. خوانساری، محمدامین. (۱۴۰۳). دلایل هنجارین ایثار و ازخودگذشتگی در اخلاق وحیانی. نشریه اخلاق وحیانی. 14(31)، صص77- 97.
    6. راغب اصفهانی، حسین بن محمد. (1412ق). مفردات ألفاظ القرآن. بیروت: دارالعلم.‏
    7. رضائیان، علی. (1393). اصول مدیریت. تهران: سمت.
    8. سالاری‌فر، محمدرضا؛ موسوی اصل، میرمهدی؛ اصفهانیان، محمود. (۱۴۰۰). بررسی تطبیقی خودگرایی و دیگرگرایی روانشناختی و تبیین دیگرگرایی خداسو. فصلنامه مطالعات اخلاق کاربردی. 11(65)، صص۸۱- ۱۱۴.
    9. سبحانی، جعفر. (۱۳۷۵). راه خداشناسی و شناخت صفات او. قم: مکتب اسلام.
    10. سیف، علی‌اکبر. (1387). روانشناسی پرورشی نوین. تهران: دوران.
    11. شبر، عبدالله. (1387). اخلاق. قم: هجرت.
    12. شجاعی، محمدصادق. (1391). انگیزش و هیجان. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
    13. طباطبایی، سیدمحمدحسین. (1374). المیزان فی تفسیر القرآن (مترجم: سیدمحمدباقر موسوی، ج2، 4، 5، 15). تهران: دفتر انتشارات اسلامی.
    14. طباطبایی، سیدمحمدحسین. (1390ق). المیزان فی تفسیر القرآن (ج13). بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.
    15. طبرسی، علی بن حسن. (1344). مشکاة الأنوار فی غرر الأخبار. نجف: المکتبة الحیدریة.
    16. طبرسی، فضل بن حسن. (1372). مجمع البیان فی تفسیر القرآن‏ (ج2). تهران: ناصر خسرو.
    17. کلینی، محمدبن یعقوب.‏ (1413ق). الکافی (ج4، 7). قم: دارالحدیث.
    18. لیثی واسطی، علی بن محمد. (1376). عیون‌الحکم و المواعظ. قم: دارالحدیث‏.
    19. مصباح یزدی، محمدتقی . (1398). انسان‌سازی در قرآن. قم: مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی&.
    20. مصباح یزدی، محمدتقی . (1394). اخلاق در قرآن (ج2). قم: مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی&.
    21. مصباح یزدی، محمدتقی. (1384). به سوی خودسازی. قم: مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی.&
    22. مصباح یزدی، محمدتقی. (1399). انسان‌شناسی در قرآن. قم: مؤسسه آموزشی پژوهشی امام‌خمینی&.
    23. مطهری، مرتضی. (1375). تعلیم و تربیت در اسلام. قم: صدرا.
    24. مکارم شیرازی، ناصر و همکاران. (1389). تفسیر نمونه(ج2، 5). تهران: دارالکتب الإسلامیة.
    25. نراقی، احمد. (1375). معراج السعاده. قم: هجرت.
    26. ورام بن أبی فراس، مسعود بن عیسی‏. (1410ق). تنبیه الخواطر و نزهة النواظر (المعروف بمجموعة ورّام)‏ (ج1). قم: مکتبه فقیه‏.
    27. ویتلی، دنیس. (۱۳۸۸). روانشناسی انگیزش (مترجم: افشین ابراهیمی). تهران: نسل نواندیش.
    28. ویتن، ویر. (1384). روانشناسی عمومی (مترجم: یحیی سیدمحمدی). تهران: روان.
Studies of Qur̓anic Sciences
Volume 7, Issue 3 - Serial Number 25
December 2025
Pages 38-62

Files

History

  • Receive Date: 21 April 2025
  • Revise Date: 27 July 2025
  • Accept Date: 23 August 2025
  • Publish Date: 01 October 2025

Share

How to cite

Statistics