A Study of the Educational Methodology of the Qur'an in theArena of Reformation of Individual Ethics

Document Type : Original Article

Author

Faculty member of Persian Gulf University

Abstract

The Holy Qur'an uses various methods to reform the individual ethics of its audience. The penetration of all kinds of vices in the behavior of the people of the age of revelation (of the Qur'an) proves the necessity of such an attitude. The moral and educational approach of the Qur'an made this book a source of access to educational methods in all periods after the revelation. The novel methods of the Qur'an, by deepening the behavioral and spiritual virtues, have provided a diverse structure of educability to thinkers and researchers of educational sciences and ethics. The current study has examined the educational methodology of the Qur'an, through a descriptive-analytical method, with a look at individual ethics. The results show that the Holy Qur'an has consistently used various and innovative methods of education such as warning and annunciation, empirical educational method, educational studies of figures, and so on. The Qur'an has also established the promotion of religious education by recalling the principles of individual ethics such as self-respect and high status of human. In addition, self-knowledge is the basis of educability and self-improvement, and jihad with the soul is considered a path to cultivate and flourish the virtues of the audience.

Keywords

References

* قرآن کریم.
* نهج البلاغه.
1. الهامی‌نیا، علی‌اصغر. (1385). سیره اخلاقی معصومین. قم: زمزم هدایت.
2. حر عاملی، محمد بن حسن. (1414ق). وسائل‌الشیعه الی تفصیل الشریعه. قم: انتشارات آل‌البیت(علیهم السلام).
3. دهخدا، علی‌اکبر. (1372). لغت‌نامه. تهران: دانشگاه تهران.
4. رحیمیان، محمدحسین؛ رهبر، محمدتقی. (1380). آیین تزکیه. قم: بوستان کتاب.
5. صانعی‌پور، محمدحسن و دیگران (1393). تحلیل ساختار کارگفت انذار در قرآن کریم. دوفصلنامه پژوهش‌های زبان‌شناختی قرآن، 3(1). صص 39-60.
6. طباطبایی، سیدمحمدحسین. (1393). المیزان فی تفسیرالقرآن. تهران: دار الکتب الاسلامیه.
7. طبرسی، فضل بن حسن. (1406ق). مجمع البیان. بیروت: دار المعرفه.
8. طیب، عبدالحسین. (1369). اطیب‌البیان فی تفسیرالقرآن (چاپ دوم). تهران: انتشارات اسلام.
9. علیزاده، مهدی. (1389). اخلاق اسلامی (مبانی و مفاهیم). قم: دفتر نشر معارف.
10. فتحعلی خانی، محمد. (1379). آموزه‌های بنیادین علم اخلاق. قم: شهریار.
11. کلینی، محمد بن یعقوب. (1375). کافی (مترجم: محمدباقر کمره‌ای، چاپ سوم). تهران: انتشارات اسوه.
12. مسعودی، علی بن حسین. (1378). مروج الذهب (مترجم: ابوالقاسم پاینده، چاپ هشتم). تهران: نشر علمی فرهنگی.
13. مصباح یزدی، محمدتقی. (1377). اخلاق در قرآن (چاپ دوم). قم: انتشارات مؤسسه امام خمینی(رحمةالله).
14. مصباح یزدی، محمدتقی. (1394). فلسفه اخلاق (چاپ سوم). قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(رحمةالله).
15. مطهری، مرتضی. (1392). فلسفه اخلاق (چاپ چهل و دوم). تهران: انتشارات صدرا.
16. مکارم شیرازى، ناصر. (1368). تفسیر نمونه. قم: دار ‌الکتب‌الاسلامیه.
17. نراقی، محمدمهدی (1385). جامع السعادات (مترجم: کریم فیضی). قم: انتشارات قائم
آل محمد(صلی الله علیه و آله).

Files

Share

How to cite

Statistics