TY - JOUR ID - 70906 TI - چرایی منع از استغفار برای مشرکان، کفار و منافقان در قرآن کریم JO - مطالعات علوم قرآن JA - JQSS LA - fa SN - 2716-9936 AU - هراتی اردستانی, ندا AU - میردامادی, سیدمجتبی AD - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب رشته علوم قرآن و حدیث AD - هیئت علمی دانشگاه تهران Y1 - 2021 PY - 2021 VL - 3 IS - 1 SP - 141 EP - 166 KW - عفو KW - توبه KW - استغفار KW - کفار KW - مشرکان KW - منافقان DO - 10.22081/jqss.2021.60286.1106 N2 - بنابر آموزه‌های اسلامی، رستگاری و رسیدن به سعادت انسان بدون غفران ‌الهی ممکن ‌نیست. طلب مغفرت، موهبتی است که نصیب هر شخصی نمی‌شود؛ زیرا آمرزش الهی این‌گونه محقق می‌‌گردد که بنده بتواند با رضایت حق و اصلاح اعمالش به آن دست ‌یابد که این کار نیز با توبه امکان‌پذیر است. گناهکار درصورتی‌که متوجه عصیان خود شود ‌و بداند که به حدود و قوانین الهی تجاوز کرده، وسیله مغفرت خود را فراهم می‌‌آورد. پرسشی که اینجا مطرح است اینکه آیا طلب مغفرت برای کافران، مشرکان و منافقان از دیدگاه قرآن کریم جایز است. این نوشتار که با رویکرد توصیفی-تحلیلی و با روش کتابخانه‌ای، این موضوع را بررسی کرده است، به این نتیجه می‌رسد که طبق آیات قرآن، کفار، مشرکان و منافقان، مشمول مغفرت الهی نمی‌شوند و دیگران از طلب استغفار برای آنان نهی شده‌اند و این منع در برخی آیات با نفی مؤکد بیان شده است که از نهی مستقیم بالاتر است. این منع با توجه به نهی از استغفار بعد از مرگ، به طریق اولی و فحوای کلام، در زنده‌بودنشان هم جاری است. UR - https://jqss.isca.ac.ir/article_70906.html L1 - https://jqss.isca.ac.ir/article_70906_76c46dea6a2fa790fc931da28d1a0c9e.pdf ER -